Letsels aan de voorste kruisband (ACL) behoren tot de meest voorkomende en belangrijkste knieblessures, vooral bij sporten waarbij plotseling gestopt, gedraaid of van richting veranderd wordt. De ACL is een cruciale gewrichtsband in het midden van de knie die verantwoordelijk is voor het stabiliseren van het gewricht door te voorkomen dat de tibia (scheenbeen) naar voren glijdt ten opzichte van het femur (dijbeen). De ACL weerstaat voornamelijk anterieure translatie- en rotatiekrachten en stabiliseert het kniegewricht. Wanneer de ACL gescheurd of gescheurd is, kan dit het vermogen van een sporter om te blijven sporten aanzienlijk beïnvloeden.

ACL-blessures komen vooral voor bij sporten als voetbal, basketbal, handbal, floorball en skiën, waarbij snelle bochten, sprongen en landen in lastige posities de knie belasten. Deze sporten gaan gepaard met snelle bewegingen waarbij vaak wordt gesneden, gedraaid of afgeremd, waardoor het risico op contactloze ACL-blessures toeneemt. Deze blessures worden meestal veroorzaakt door contactloze mechanismen, zoals plotselinge richtingsveranderingen, te snel stoppen of landen met gestrekte knie of in valgus (naar binnen) positie na een sprong. Hoewel een directe impact van een botsing ook tot ACL-scheuren kan leiden, komt dit minder vaak voor.

Wist je dat: Vrouwen lopen een hoger risico op contactloos ACL-letsel door biomechanische en anatomische verschillen.ACL-letsel komt vaak voor bij sporten als handbal, voetbal en skiën en veroorzaakt instabiliteit en pijn. Lees meer over oorzaken, symptomen en behandelingen.

Atleten die een ACL-letsel oplopen, kunnen een hard “plop”-geluid horen op het moment van de scheur, gevolgd door onmiddellijke zwelling, instabiliteit en problemen met het dragen van gewicht op het getroffen been. De diagnose van een ACL-letsel is in een vroeg stadium cruciaal om ervoor te zorgen dat het juiste behandelplan wordt gestart. Medische professionals gebruiken meestal lichamelijk onderzoek, zoals de Lachman-test, de pivot shift-test of MRI-scans om de diagnose te bevestigen. MRI helpt ook bij het beoordelen van verwondingen (zoals meniscusscheuren of botkneuzingen) die vaak voorkomen bij ACL-blessures.

Behandelingsopties variëren afhankelijk van de ernst van het letsel en het activiteitenniveau van de persoon. In de meeste gevallen is een operatie nodig om de gescheurde band te reconstrueren, vooral voor mensen die weer willen gaan sporten waarbij ze moeten draaien. Revalidatie en fysiotherapie na de operatie zijn essentieel om de kracht, flexibiliteit en stabiliteit van het kniegewricht te herstellen. Het revalidatieproces kan 6-12 maanden duren. Voor mensen met een minder actieve levensstijl of kleine scheuren kunnen niet-chirurgische behandelingen zoals bracing en fysiotherapie volstaan.

Zonder de juiste behandeling kan een ACL scheur leiden tot problemen op lange termijn zoals chronische instabiliteit, kraakbeenbeschadiging en beginnende artritis, waardoor het van vitaal belang is om het letsel snel te behandelen.

* Let op: Als u last heeft van een van deze symptomen, raadpleeg dan een arts voor advies en verdere behandelingsmogelijkheden!